Onthechten, de basis van elke reis

Zoals ik vorige week al schreef had ik de eerste dagen op Ibiza enorm veel moeite om te wennen aan het idee dat ik geen spullen meer had. Overal kwam ik mooie plekken tegen en wilde ik huizen gaan inrichten. De behoefte aan vaste grond werd steeds sterker. Toch bleek na een paar dagen dat het dus helemaal niet ging om het inrichten van een huis.

Op een van de eerste dagen maakte ik een foto van mezelf en hoe ik er op dat moment aan toe was. Het was duidelijk, gestrest, moe, niet in verbinding met mezelf. Niet zo vreemd na een paar hectische weken in Nederland met afscheid nemen van mijn huis, spullen weg doen en verhuizen. Ondertussen proberen te werken en normaal door te gaan. Misschien was dat laatste niet zo’n heel slim idee. Want dan gebeurt alles maar half en dat schiet natuurlijk niet echt op. Dus weer een les geleerd, hoewel ik me afvraag of ik die les ooit ga onthouden. Want hoe vaak ik ook verhuis, hoe vaak ik ook weer vergeet dat er allerlei praktische dingen geregeld moeten worden die niet last minute kunnen. Zoals; je adres wijzigen bij de gemeente, want een briefadres aanvragen omdat je op reis bent, dat duurt kennelijk. En je moet niet vergeten dat die afdeling een achterstand heeft qua werk, dus dat het geregeld wordt is nog maar de vraag… Het bewijs daarvan heb je dan weer nodig om vroegtijdig je internet op te zeggen, anders blijf je gewoon lekker betalen.

Maar he, uiteindelijk zijn dat van die dingen waar ik me vroeger vreselijk druk over maakte en dat deed ik ook nog wel een beetje de eerste paar dagen dat ik weg was, maar uiteindelijk gaat die stress ook voorbij en dan maar iets minder perfectionistisch. En niet alles goed georganiseerd. Kan ik mooi nog even oplossen als ik zo weer in het land ben.

Een paar dagen logeren bij vrienden en kennissen. Het blijft leuk om in het leven van anderen een kijkje te mogen nemen en mensen op een andere manier te leren kennen. Dat leert je flexibel zijn en je aan te passen, maar meer nog is het een uitdaging om dan bij jezelf te blijven en je eigen behoeftes te blijven vervullen. En ook gewoon je ruimte in te nemen. Ik weet dat ik dat niet altijd op de juiste manier deed. Zo klagen veel mensen erover dat als ik ergens ben, er altijd overal spullen liggen. En pas nu begrijp ik hoe dat komt. Als je ergens logeert of op een huis past, dan kom je in het domein van iemand anders. En die persoon of personen hebben hun eigen plekjes voor alles. Daardoor is het opgeruimd en netjes, maar als je uit een tas leeft, dan wil je (of ten minste ik niet) niet continu alles weer terug stoppen in je tas. En kasten zitten vaak vol met spullen of persoonlijke items en daar wil ik dan niet mijn spullen tussen leggen. Om de ander toch niet te veel te storen of zo.

Dus een mooie uitdaging voor de komende weken, kijken of ik zonder sporen achter te laten toch mijn eigen ruimte in te nemen.