De volle maan boven de grachten van Utrecht
Het was een bijzondere week. Vol liefde, emoties en hele mooie ontmoetingen. Iets waar ik zo intens van kan genieten, zeker als de ontmoetingen vol zijn van serendipiteit en toevalligheid.
Op de fiets door Amsterdam
De week begon als een rollercoaster van emoties en bijna twee dagen uit de running vanwege heftige buikpijn en zwartgallige gevoelens. Een gevecht tegen het feit dat mijn lichaam niet deed wat ik wilde dat het deed. Terwijl het natuurlijk precies deed wat het moest doen, alleen had ik daar helemaal geen zin in….
Tijdens een van de huilbuien die hiermee gepaard gingen, gaat de deurbel van het huis waar ik logeer. Ik probeer weg te duiken, maar degene die voor de deur staat heeft me gezien, want hij belt nog een tweede keer aan. Snel veeg ik mijn tranen weg met een theedoek en doe de deur open. Er staat een oude bekende voor de deur. Grappig om in een logeerhuis te zijn en dan de deur open te doen voor iemand die je kent. Dennis en ik zijn verrast en kletsen even snel bij, maar ik geef aan dat het vandaag niet zo’n goed moment voor gezelligheid is. Hij kwam ook alleen maar even langs om iets in de vriezer te leggen, dus ik help hem als hij een compleet vleespakket komt brengen, wat hij via een crowdfunding-actie heeft gekocht van Hoeve Hoogland. Als hij ’s avonds nog een keer aanbelt om alvast wat vlees mee naar huis te nemen, maken we snel een afspraak om later die week samen te eten en het vlees uit te proberen.
En dan komen we elkaar deze week steeds vaker tegen. Op straat, aan tafel, in de Hema.. en zo ontstaat er een ketting van acties die tot nog meer bijzondere ontmoetingen leidt.
Werken aan het strand van Scheveningen
Dennis is net als ik een dromer en daar hebben we het dan ook over. Over hoe je dromen waar maakt en wat je daarvoor moet doen. Dennis is een doorzetter en extreem creatief. Alleen al door af en toe met hem te praten gaat het bij mij ook weer stromen en dat was nu juist de bedoeling.
Want ik zat weer een beetje vast. Het leven van mijn droom is een weg die ik niet ken, het is allemaal nieuw en het is allemaal even uitdagend. Het is ook mooi en heel fijn, maar het is ook spannend en soms vreselijk eenzaam.
Op de fiets door Amsterdam
De gevoelens “durf ik het echt“, “ik voel me zo verdomd alleen“, “niemand vind me aardig” en “ik ben toch niets waard“, ze kwamen deze week allemaal langs. Sommige liet ik er zijn, andere drukte ik nog even weg (echt wel wetend dat ze er toch wel uitkomen op een ander moment). Stukje bij beetje begin ik te begrijpen hoe ik dingen kan aanpakken. Dat het leven een speeltuin is en dat ik nog steeds uit mag proberen en ook van die weg mag genieten. Maar mijn serieuze kant zit me af en toe nog een beetje dwars 😉
Deze week geniet ik intens van de mooie plek waar ik mag wonen, de spontane ontmoetingen, de uitdagingen in de liefde en aan de andere kant de intense liefde die ik voel (wat dan weer f*cking eng is om te voelen en toe te geven dat ik dat allemaal voel).
De ontmoeting met Dennis was overigens niet de enige mooie ontmoeting van de week. Ik mocht als onderdeel van mijn project “Vrienden van” een sessie volgen bij Sandra de Vos en die was echt magisch, daarover vertel ik je binnenkort meer, want ik schreef natuurlijk een apart verhaal over m
Den Haag
ijn ervaringen. En dan had ik ook nog een prachtig gesprek over leven zonder geld en vertrouwen op het feit dat er overvloed is met Petra Smolders en Robbert Vesseur. Als kers op de taart mocht ik ook nog een dag lang mijn wijsheid delen in een internationale Facebook-groep, waarin ik een oproep deed voor een verblijfplaats in Parijs, maar er een mogelijkheid om naar Finland te komen voor terug kreeg.
Een heerlijke zomerse salade, eten in de tuin
Door alle emoties kon ik niet zo heel erg goed voelen dat het ook echt mijn droom is om zo te leven, met mooie en spontane ontmoetingen, met liefdevolle gesprekken en mooie mensen in mijn leven. En ja, de weg naar mijn droom voelt soms eenzaam en ik voel me soms onbegrepen, maar terugkijkend op deze ontmoetingen, weet ik dat
er steeds meer mensen zijn die hetzelfde voelen en ervaren en dat ik echt niet de enige ben die af en toe door de shit heen moet om er beter uit te komen.
Tijdens een gesprek vanmiddag met Dennis en een aantal andere heren over het leven van je droom, plaatste ik spontaan de opmerking “als je je droom wilt leven, dan kom je gewoon ook heel veel shit tegen”. Waaruit een gesprek volgde over ervoor durven gaan of je laten tegenhouden door de shit die je tegen zou kunnen komen.
Hier ga ik je de komende weken wat meer over vertellen, omdat het me fascineert dat ik dit zei en dat ik er ook zelf een levend voorbeeld van ben.
